คงไม่มีใครปฏิเสธกระมังว่าเราทุกคนล้วนแล้วแต่มีประสบการณ์กับความว้าเหว่ซึ่งเราไม่อาจหลีกเลี่ยงมันได้ ความว้าเหว่คือความรู้สึกอ้างว้างเปลี่ยวใจ แม้จะมีคนมากมายอยู่รอบข้างก็ยังรู้สึกว้าเหว่ได้ และความว้าเหว่เป็น ความรู้สึกหลังจากเจอกระบวนการโศกเศร้า ถ้าไม่รีบจัดการก็จะเข้าสู่ความซึมเศร้าซึ่งเป็นความรู้สึกเศร้าหมอง ว้าเหว่ หรือสิ้นหวัง เป็นต้น
เอลิซาเบ็ธ เอลเลียต นักเขียนคริสเตียนที่มีชื่อเสียงเป็นผู้หนึ่งที่มีประสบการณ์กับความว้าเหว่เธอกล่าวว่า “ ความว้าเหว่เป็นเงื่อนไขหนึ่งในการเป็นมนุษย์ของเรา ” หมายความว่า การเป็นมนุษย์คือการที่จะรู้สึกว้าเหว่ มันเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลบเลี่ยงได้ ในปี ค.ศ. 1950 จิม เอลเลียต สามีของเธอพร้อมกับเพื่อนมิชชันนารีอีก 4 คน ได้ถูกสังหารหมู่ขณะพยายามทำการติดต่อกับชนเผ่าหนึ่งในประเทศเอกวาดอร์ หลังจากนั้นเธอแต่งงานใหม่โรคมะเร็งก็มารุมเร้าให้สามีคนที่ 2 ของเธอต้องเสียชีวิตอีก ถึงกระนั้นเหตุการณ์ต่างๆ เหล่านี้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณของเธอให้สั่นคลอนต่อการสัมพันธ์สนิทกับพระเจ้าได้ เธอจึงสามารถเขียนหนังสือชื่อว่า “ ทางเดินแห่งความว้าเหว่ที่ได้อยู่กับฉัน ” หนุนใจผู้คนมากมาย เอาละไหนๆ เราคงหนีความว้าเหว่ไม่พ้น ฉะนั้นเรามาเรียนรู้ยุทธวิธีจัดการกับความว้าเหว่ในทัศนะของ อศจ. เรย์ และแคธี่ จิอันทา กันเลยค่ะ
1. ยอมจำนนกับพระเจ้าว่าเราว้าเหว่ การยอมจำนน หมายถึง การส่งมอบความว้าเหว่ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ไม่มีวันละทิ้งเราโดยการอธิษฐาน ทั้งนี้เราต้องเลิกมองหาที่ลี้ภัยอื่นๆ เช่น แช็ตไลน์หาใครสักคน ปิดโทรศัพท์ ปิดโทรทัศน์ และปิดวิทยุ อยู่กับพระเจ้าตามลำพัง
2. แสวงหาพระเจ้า ว่าพระองค์มีพระประสงค์อะไรต่อชีวิตของเรา ? ให้เราสามารถขอบคุณพระเจ้าได้สำหรับความว้าเหว่ เพราะสิ่งนี้นำมาซึ่งการแสวงหาพระเจ้า แล้วเราจะค้นพบว่าความว้าเหว่จะไม่อยู่กับเราตลอดไป เราจะสัมผัสได้ว่าแท้ที่จริงแล้วเราไม่ได้อยู่ตามลำพัง
3. ไม่ย่อท้อ ความอดทนกับความไม่ย่อท้อเป็นสิ่งคู่กันที่เราจะไม่ตกเป็นเหยื่อของความว้าเหว่ แต่การยอมแพ้เป็นอาหารอันโอชะของความว้าเหว่ที่จะทำให้เรามีชีวิตที่ดิ่งลงไปสู่ความตายได้ วิธีที่ดีที่สุดที่จะไม่ยอมแพ้คือการคอยพระเจ้า การคอยเป็นการไว้วางใจ เป็นการพักอยู่และชื่นชมกับวิธีการของพระเจ้า ใช้เวลากับพระองค์และยอมให้พระองค์ทำงานกับเรา แล้วเราจะเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าผ่านความว้าเหว่ของเรา
4. รับใช้คนอื่นที่โศกเศร้า พูดได้แต่ทำยากมาก แต่นี่เป็นยุทธวิธีที่จะพิชิตความว้าเหว่ คือการรับใช้คนอื่นแทนที่จะอยู่คนเดียว การออกไปช่วยเหลือคนอื่นทำให้เรารู้ว่ามีผู้คนอีกมากมายที่มีความทุกข์โศกยิ่งกว่าเรา เรามีส่วนทนทุกข์กับพระคริสต์มากฉันใด ความชูใจของเราเนื่องจากพระคริสต์ก็มากฉันนั้น
