thangchiwit

ยุทธวิธีจัดการกับความว้าเหว่ คงไม่มีใครปฏิเสธกระมังว่าเราทุกคนล้วนแล้วแต่มีประสบการณ์กับความว้าเหว่ซึ่งเราไม่อาจหลีกเลี่ยงมันได้ ความว้าเหว่คือความรู้สึกอ้างว้างเปลี่ยวใจ แม้จะมีคนมากมายอยู่รอบข้างก็ยังรู้สึกว้าเหว่ได้ และความว้าเหว่เป็น ความรู้สึกหลังจากเจอกระบวนการโศกเศร้า ถ้าไม่รีบจัดการก็จะเข้าสู่ความซึมเศร้าซึ่งเป็นความรู้สึกเศร้าหมอง ว้าเหว่ หรือสิ้นหวัง เป็นต้น เอลิซาเบ็ธ เอลเลียต นักเขียนคริสเตียนที่มีชื่อเสียงเป็นผู้หนึ่งที่มีประสบการณ์กับความว้าเหว่เธอกล่าวว่า “ ความว้าเหว่เป็นเงื่อนไขหนึ่งในการเป็นมนุษย์ของเรา…

คงไม่มีใครอยากได้ยินและอยากเดินมาเจอเหตุการณ์ที่สิ้นหวังซึ่งทำให้เกิดความท้อแท้ใจ แต่ก่อนจะเกิดความท้อใจมันต้องมีอะไรบางอย่างทำให้เกิดอารมณ์นี้ขึ้นมา คำตอบก็คือความคิดนั่นเอง ความคิดเป็นต้นตอที่ส่งสัญญาณไปสู่ต่อมอารมณ์แล้วนำไปสู่การเลือกตัดสินใจบางอย่าง ซึ่งก็มีอยู่ 2 เส้นทางก็คือ หยุดอยู่กับที่หรือจะยังก้าวเดินต่อไปด้วยความเชื่อว่าการก้าวเดินต่อไปนั้น ย่อมดีกว่าการหยุดอยู่กับที่แล้วปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความทุกข์ทรมานนั้น